Hoe vertel ik het mijn ouders...? (deel 3, slot)

Mijn vader reageerde best wel verbaasd (hij had dus kennelijk nooit iets aan mij gemerkt; mijn dubbelleven had ik dus blijkbaar prima georganiseerd ;-) ), maar hij gaf al snel aan dat het wat hem betreft geen enkel verschil maakte en dat hij hoopte dat ik op mijn beurt wist dat hij zo ruimdenkend is dat ik dit zonder enig probleem eerder had kunnen vertellen. Hij wilde graag weten wat dit 'transgender zijn' inhield. Had ik dan ook een seksuele voorkeur voor meisjes én voor jongens? Ik heb uitgelegd dat 'transgender zijn' niets te maken heeft met seksuele oriëntatie, maar dat het vooral gaat over de discrepantie tussen wat je je voelt te zijn (je gender-identiteit) en je biologische sekse. Vervolgens hebben we uitgebreid stilgestaan bij wat dit voor een impact heeft gehad op mijn kinderjaren en puberteit, waarbij mijn vader aangaf het zeer te betreuren dat ik dit niet veel eerder al bespreekbaar had gemaakt, zodat ik niet alleen met die emotionele last had hoeven rondlopen. Ook vond hij het oprecht heel jammer dat mijn moeder dit niet heeft geweten. Gelukkig kon ik hem vertellen dat mijn moeder wel iets vermoedde en dat zij mij - toen ik een jaar of 13 was - had gewezen op radio-uitzendingen over transseksualiteit. Onder het genot van een heerlijke lunch hebben we een goed en fijn gesprek gevoerd over 'anderen in vertrouwen nemen' (en wat daarvoor nodig is), jezelf kunnen zijn, e.d. Het deed mij goed dat mijn vader zijn bewondering uitsprak over het feit dat ik mezelf durfde te zijn, hier, maar ook op mijn werk en bijvoorbeeld als ik boodschappen doe. Hij vond dat erg moedig van mij. Vervolgens zijn we nog thee gaan drinken bij mijn vader thuis, waarbij ik zijn nieuwe smartphone heb aangesloten op de WiFi en Whatsapp voor hem heb gedownload en geïnstalleerd, zodat hij nu met ons kan whatsappen in plaats van alleen SMS'en. Toen het tijd was om weer naar huis te gaan, zei hij nog tegen mij dat hij altijd graag een dochter had willen hebben (dat heb ik overigens nooit geweten!) en dat hij nu een halve dochter heeft. Dat vond ik zo geweldig lief van hem.
En zo heb ik het mijn ouder(s) verteld!

How to tell my parents...? (part 3)

My father reacted quite surprised (apparently he had never noticed something about me; apparently I had my double life well organized ;-) ), but he tolde me that my confession that I was a transgender made no difference and that he hoped that I knew that he was so open-minded that I could have told him this sooner without any problem. He wanted to know what 'being a transgender' meant. Did I have a sexual preference for girls ánd for boys? I explained that 'being a transgender' has nothing to do with sexual orientation, but that it's mostly about the discrepancy between what you feel you are (your gender identity) and your biological sex. We then spoke extensively on the impact this must have had on my childhood and adolescence. My father pointed out that he regretted that I did not had discussed this with him earlier instead. Now I was forced to deal with that emotional burden all by myself. He also sincerely felt sorry that my mother had no knowledge about this. Thankfully I was able to tell him that my mother suspected something and she - when I was about 13 - had pointed me to radio broadcasts about transsexuality. While enjoying a delicious lunch we had a good and long talk about "to confide in others (and what is needed to do so), about being yourself, etc. I got a real boost when my father expressed his admiration about the fact that I had the guts to be myself, here today, but also at work and, for example when I went for shopping. He thought that was very brave of me. Next we went  to my father's appartment for a cup of tea, where I connected his new smartphone to his WiFi and I downloaded and installed Whatsapp for him, so he can now us what whatsapp us rather than just texting. When it was time to go home, he told me that he always would love to have a daughter (something I  never knew!) and that he now has half a daughter. I thought that was so very sweet of him. That's the way I told my parent(s)!