Hokjes? Wat nou hokjes...!?

Elkaar begroeten is een hele gewone menselijke activiteit, iets dat we iedere dag doen. De wijze van begroeten is weliswaar sterk cultureel bepaald, maar ik heb het hier voor het gemak over de vigerende Nederlandse 'normen en waarden'. En dat betekent dat mannen die elkaar niet kennen elkaar begroeten door elkaar (al dan niet stevig) de hand te schudden. Mannen en vrouwen die elkaar niet kennen, schudden elkaar eveneens de hand. Hetzelfde geldt voor vrouwen die elkaar niet kennen. Tot zover is er geen vuiltje aan de lucht; wat een uniformiteit!
Het wordt ietsje ingewikkelder bij vrienden en bekenden. Ofschoon, ook daar begroeten mannen elkaar doorgaans door elkaar de hand te schudden. Vrouwen daarentegen begroeten elkaar via één of meer kussen op de wang en dat geldt ook voor zogenoemde gemengde begroetingen. En daar is dan het spreekwoordelijke vuiltje aan de lucht. Want nu ik mij meer en meer manifesteer als vrouw is de etiquette zoals hierboven beschreven ineens niet meer zo vanzelfsprekend. Ik heb het dan specifiek over het begroeten van goede vrienden en bekenden van de mannelijke kunne. Tot voor kort zouden we elkaar hartelijk de hand schudden, maar hoe daar nu mee om te gaan? Ik merk aan mijn mannelijke vrienden dat zij ineens in dubio staan nu Remke voor hun neus staat en niet langer Remco. Ik zie de twijfel in hun open? Zelf wil ik ook niet het voortouw nemen door hen pontificaal op de wang te kussen. Dat zou in deze fase wellicht iets te vrijpostig zijn ;-). Ik moet hen natuurlijk ook de tijd gunnen om een nieuw evenwicht te vinden, één waar een ieder zich prettig bij voelt. En wellicht moet ik het ook niet ingewikkelder maken dan het is en het maar gewoon organisch laten gebeuren. Eens kijken wat er gebeurt. Tot nu toe hebben mijn mannelijke vrienden en ik ons gevonden in een tussenvorm, te weten de knuffel. Nou ja, nee, knuffel klinkt wat soft, te vrouwelijk. Ik bedoel natuurlijk de mannelijke variant, de omhelzing waarbij we elkaar stevig op de rug en schouders slaan ;-) Ik kan mij daar vooralsnog prima in vinden. Hoe zo iets simpels als elkaar begroeten kan verworden tot een complex dilemma ;-)

Liefs, Remke