Hokjes? Wat nou hokjes...!?

Via deze blog en met name twitter heb ik jullie al het één en ander verteld over de belevenissen van mijn zoon, die - inmiddels 21 jaar - aan zijn derde eerste jaar HBO is begonnen. Zijn HBO carriëre startte in september 2011 op de Haagse Hogeschool,
studie Bedrijfskundige Informatica. Achteraf gezien had ik hem wellicht een beetje in die richting geduwd, onbewust maar toch. Na zes weken kwam hij thuis met de opmerking dat hij er geen heil meer in zag. Hij vond het maar saai en tussen al die zogenoemde wizz kids vond hij zichzelf niet passen als coole gamer met zijn oorbellen, afgezakte spijkerbroek en Nikes. Ik deed nog een verwoede poging hem over te halen om het jaar af te maken en pas dan een meer onderbouwde beslissing te nemen. Maar dat was natuurlijk tevergeefs: hij stopte acuut met zijn studie. Na driekwart jaar ongeschoold werk te hebben begon, begon hij in september 2012 aan de studie HBO Rechten, eveneens bij de Haagse Hogeschool. Die studiekeuze deed mij mijn wenkbrauwen fronsen, want als zoonlief ergens een hekel aan heeft, dan is het wel aan lezen en als er iets is dat je moet doen bij de studie HBO Rechten, dan is het wel.... inderdaad, lezen. Dikke pillen met lastige juristentaal, met ingewikkelde zinnen die ik als oud-docent Nederlands ook wel eens 3 of 4 keer moet lezen om te doorgronden wat er staat. Maar eerlijk is eerlijk, zoonlief heeft het eerste jaar bijna afgemaakt. Niet dat hij voldoende studiepunten had behaald om door te mogen naar het tweede jaar, maar zijn poging  had wel iets weg van studeren. Maar ook nu luidde zijn oordeel: saai! En zo begon hij in september  2013 aan zijn derde HBO Studie aan de Haagse Hogeschool, te weten Communicatie. En na een kleine 4 maanden ontwaar ik zowaar enig enthousiasme bij zoonlief. Tot nu toe heeft hij alle tentamens gehaald met als absoluut hoogtepunt het behalen van een 8,9 voor het onderdeel 'Projectmatig werken en projectmanagement'. En dat voor iemand die zijn middelbare schooltijd uitblonkt in het niet (kunnen) plannen. En als klap op de vuurpijl kondigde zoonlief gisteren aan om een tentamen te gaan herkansen waarvoor hij in eerste instantie een 5,6 had behaald. En dan moeten jullie weten dat het adagium van zoonlief altijd is geweest om met een minimum aan inspanning een maximaal rendement, lees, een 5,5 te behalen, afgerond een zesje. Op die manier heeft zoonlief zijn HAVO diploma behaald. Slechts één keer ging het mis, namelijk in 4 HAVO waarbij een rekenfoutje zijn doubleren inleidde, want ja een geplande 5,5 kan zo resulteren in een 5,4 en daarmee in een fatale onvoldoende. Maar nu neemt zoonlief geen genoegen met een 5,6: de wonderen zijn de wereld nog niet uit ;-) Wordt vervolgd!