Aanbevolen: zo mooi en ontroerend geschreven!

Een halve dochter...

donderdag 25 december 2014

Het is eerste Kerstdag 2014 en dat is natuurlijk een mooi moment om bij zaken stil te staan. 2014 heeft voor mij in het teken gestaan van een zoektocht naar mijzelf: wie of wat ben ik eigenlijk? Ik kan nu volmondig verklaren mezelf te hebben gevonden. Ik ben een mens met een mannelijke en met een minstens zo sterke vrouwelijke entiteit, gecombineerd in één persoon. Je kunt dat een transgender noemen of een androgyn persoon. Het maakt niet uit welk label je er aan hang, wat uitmaakt is hoe je er mee omgaat en daar zit hem de crux. Ik heb die vrouwelijke kant jarenlang proberen te onderdrukken uit angst afgewezen te worden door mijn sociale omgeving. Langzaamaan heb ik dat juk van mij afgegooid en sinds het voorjaar ben ik volledig 'uit de kast'. Terwijl mijn collega's op het werk het al langere tijd wisten en ook vrienden/kennissen via social media op de hoogte waren van mijn transgender zijn ('een goed verstaander...'), heb ik in het voorjaar van dit jaar na lang wikken en wegen uiteindelijk mijn vader en mijn beide broers verteld dat ik mij zowel man als vrouw voel en dat ik daar ook uiting aan geef. Hierover heb ik uitgebreid geblogd. Opluchting maakte zich van mij meester, enerzijds omdat zij mij accepteerden wie (en wat) ik ben en anderzijds omdat ik mij terdege  realiseerde niet langer een dubbelleven te hoeven leiden. Tot voor kort hield ik immers altijd wel rekening met deze of gene: krijgen we bezoek en zo ja wie? Heb ik op het werk een afspraak met externen? Weten ze van mijn transgender zijn? En altijd weer dat dilemma van wel geen make-up, wel of geen gelakte nagels, wel of geen skinny broek e.d. Nu die hobbel is genomen voel ik mij zo bevrijd; er heeft zich een gevoel van gelukzaligheid van mij meester gemaakt dat ik nog niet eerder heb gevoeld... Nou ja, wellicht bij de geboorte van mijn beide kinderen. Maar dit gevoel gaat dieper, het raakt de kern van mijn wezen... Ik voel mij als het ware opnieuw geboren!
Hoera, het is een jongetje én een meisje...

11 reacties:

*eSThER* zei

Beschuit met roze én blauwe muisjes ;)! Jeuj!

Unknown zei

Ik moet toch nog een keer zeggen dat ik heel erg trots op je ben. Hoe sterk jij in het leven staat en hoe je daar je weg in hebt gevonden. Ik weet het is niet over een nacht ijs gegaan maar dan nog. Respect voor je lieve Remco. Ik voel me vereerd je te hebben leren kennen, althans voor een klein stukje natuurlijk.

linda zei

Lieverd,
Ben blij dat je nu goed in je vel zit, op alle fronten!

Sonja zei

Man of vrouw,... Er is een mens geboren. Het labelen moest verboden worden. Ik ben blij dat ik jouw ontluiken tot mooi, eerlijk, lief en oprecht mens heb kunnen volgen. Jij bent een mens waar ik tegen opkijk... Een roos die nu kan fleuren tussen ons in. Welkom.

remke0808 zei

Dag Sonja, dat gevoel is geheel wederzijds! Ik heb geweldig respect voor jou; hoe jij ondanks tegenslag bent uitgegroeid tot wie je nu bent, een mooi mens!

remke0808 zei

Dank je Myrna voor je lieve woorden! Ik word er een beetje verlegen van...

remke0808 zei

Goed idee... Morgen jongens en meisjes muisjes kopen 😄

Rebecca zei

Wat een heerlijk stuk om te lezen Remco! Lijkt me inderdaad een heerlijk gevoel als je eindelijk iets verteld hebt wat je al zo lang wilt. Mag je zekers trots op zijn!

remke0808 zei

Er is een last van mijn schouders...! Voelt daadwerkelijk als een bevrijding, zowel lichamelijk als geestelijk 😃

Lovelaughlipsticks zei

Topper! Trek je maar lekker niks aan van alle stomme reacties die je misschien krijgt, jij bent wie je bent en dat is helemaal goed!

Groetjes, Lotte

remke0808 zei

Dag Lotte, dank je voor je lieve reactie... En ja, ik krijg af en toe domme reacties en nee, ik probeer mij daar niets van aan te trekken (lukt steeds beter 😃 ).