Aanbevolen: zo mooi en ontroerend geschreven!

Een halve dochter...

vrijdag 18 december 2015

Pas op de plaats...

Het is vrijdag, mijn vaste vrije dag, het begin van een heerlijk lang weekend, waar ik normaliter erg naar uitkijk, maar vandaag ben ik moe, futloos, een beetje verdrietig en heb ik last van hoofdpijn. Ik zit er eigenlijk een beetje doorheen. Het zal ongetwijfeld de tol zijn van de afgelopen weken, waarin zoveel ingrijpende en emotionele dingen zijn gebeurd, die ik - en dat realiseer ik mij nu - onvoldoende een plekje heb kunnen geven. Het is vooral de snelle opeenvolging van deze gebeurtenissen geweest, die mij nu parten speelt: het zeer emotionele besluit van zondag 1 november jl. om uit elkaar te gaan, het acuut wegdoen van al mijn mannenkleding, het alleen nog dragen van dameskleding, het veranderen van mijn voornaam (ook best een ingrijpend besluit), het bezichtigen van andere woningen, het (weer) gaan dragen van een haarwerkje en het op mijn werk openlijk uitkomen voor mijn transgender -zijn. Sommige gebeurtenissen hebben mij diep aangegrepen (het besluit uit elkaar te gaan), andere waren vooral spannend (alleen nog die kleding dragen, waar ik mij prettig bij voel) en sommige ook wel leuk, zoals het bezichtigen van nieuwe woonruimte. Afzonderlijk is het allemaal prima te behappen, maar als alles tegelijk op je afkomt, dan lijkt het wel een achtbaan, waarin ik terecht ben gekomen en die - anders dan de Python in de Efteling - niet slechts anderhalve minuut duurt. Bij tijd en wijle heb ik het gevoel de regie niet langer in handen te hebben, hetgeen bij een achtbaar vanzelfsprekend ook daadwerkelijk het geval is. Maar omdat ik juist heel graag de regie over mijn eigen leven in handen wil hebben, bedenk ik - zittend op mijn bed met mijn MacBook op schoot - dat ik wat gas moet terugnemen en dat ik ruim de tijd moet nemen om bovengenoemde gebeurtenissen eerst goed te verwerken, alvorens de volgende stap te zetten. En dat is precies wat ik de komende periode ga doen: rust nemen en verwerken wat nog deels onverwerkt is. Immers, 2016 wordt een heel emotioneel jaar en daar heb ik al mijn 'processorkracht' voor nodig. Ik wil dan niet belemmerd worden door onverwerkte zaken uit 2015, met het risico dat ik er aan onderdoor ga. Ik zal niet de eerste zijn. Oftewel, stop de persen!

5 reacties:

Mieke zei

Goed dat je even rust neemt, zoals je zelf al zegt, alle gebeurtenissen is niet niks, en dat in zo'n korte tijd. Moet een emotionele achtbaan zijn. Heel veel liefs en pas goed op jezelf.

linda zei

Lieve Remke alle gebeurtenissen die je opsomt zijn al een hele zaak ansich. Laat staan allemaal zo kort achter elkaar. Verstandig om rust te nemen en tot jezelf te komen. Sterkte en succes!

linda zei

Lieve Remke alle gebeurtenissen die je opsomt zijn al een hele zaak ansich. Laat staan allemaal zo kort achter elkaar. Verstandig om rust te nemen en tot jezelf te komen. Sterkte en succes!

Marion zei

Het is ook nog al wat. Denk dat veel mensen daar een half mensenleven over zouden doen om al die dingen mee te maken én te verwerken. Oké, de meeste mensen zullen niet letterlijk mee maken wat jij meemaakt, maar you get the point. Dit heeft echt tijd nodig om een plek te krijgen, dus top dat je het (hopelijk nog op tijd?) inziet en nu je rust kan pakken en weer kan opladen. Succes. Ik ken je dan wel niet persoonlijk, maar ik ben en blijf trots op je en vind het fantastisch dat je dit allemaal zo met ons deelt. XXX

remke0808 zei

Dank je wel Marion voor je lieve woorden! Ik denk dat degenen die mijn blogposts lezen mij inmiddels best goed kennen: ik leg immers mijn zielenroerselen bloot! Alleen een ontmoeting irl ontbreekt. Geleidelijk aan ontmoet ik steeds meer lezers in het echt 😃