Hokjes? Wat nou hokjes...!?

Als ouder hoop je natuurlijk dat al die jaren opvoeding uiteindelijk hun vruchten gaan afwerpen. Dat geldt voor mij als liefhebbende ouder en dat geldt natuurlijk ook voor mijn ouders, die hun stinkende best hebben gedaan om drie jongens (nou ja, twee jongens en mij ;-). ) op te voeden tot zelfstandige, integere volwassenen met de juiste set aan normen, waarden en gedragsvormen. Ik durf best over mezelf te zeggen dat mijn ouders daar goed in zijn geslaagd. Aangezien mijn ouders niet beter wisten dan dat zij met drie jongens van doen hadden, ben ook ik opgevoed met wat in die jaren heel gewoon was: de deur open houden voor dames, dames in hun jas helpen, dames voor laten gaan (waarbij we onderling natuurlijk wel eens grapten:" Ja als de heren zijn geweest." ) etc. Kortom, mijn broers en ik zijn opgevoed met de juiste set gedragsvormen richting de vrouwelijke helft van de wereldbevolking. En dat die opvoeding wel degelijk is beklijft, toont onderstaande gebeurtenis van afgelopen maandag.

Ik reis iedere dag als forens tussen Zoetermeer en Den Haag waar ik werk. Het is een druk traject, met name wanneer ik eind van de middag rond 18 uur naar huis reis. Ik kan meestal wel zitten, maar bij het uitstappen is het vaak een gedrang om buiten te geraken. Afgelopen maandag had ik een zitplekje en bij station Zoetermeer Oost, waar ik eruit moest (en met mij vele anderen), begaf ik mij naar de uitgang, waarbij ik vaak  mensen die er ook uit moeten laat voorgaan. Zo ook deze maandag: ik liep via het smalle gangpad richting het balkon (heet dat nog zo?) van de trein, terwijl er ook nog mensen bij hun stoel stonden, die er ook uit moesten. Er stond een mevrouw te wachten totdat zij het gangpad op kon om zich eveneens richting uitgang te begeven. Toen ik ter hoogte van haar was stopte ik even, maakte wat ruimte en sprak de legendarische woorden: "Dames gaan voor", terwijl ik het handgebaar maakte dat zij voor mocht. Op hetzelfde moment realiseerde ik mij het idiote van mijn woorden, want was ik immers niet zelf ook een dame!? Deze mevrouw zag er de humor wel van is en zei adrem: " Precies, gaat u voor." Zij schoof vervolgens glimlachend achter mij aan en verliet de trein.
Tja, 50 jaar opvoeding als 'man' laat zich niet zo snel verdringen.

Liefs, Remke xxx