4 jaar geleden
zaterdag 7 januari 2017
Nee, was het maar waar! Ik ben inmiddels zo'n kleine anderhalf jaar aan de hormonen, waarvan het laatste jaar onder toezicht van mijn huisarts en de eerste zes maanden, nou ja, een beetje illegaal. Ik heb het hier over de anti-conceptiepil. Ik ben primair met de anti-conceptiepil begonnen om mijn gezichtsbeharing terug te dringen in combinatie met het laseren van mijn gezicht. Een prettige bijwerking van de pil was het groeien van mijn borsten. Daar moet je je overigens niet te veel van voorstellen. Ik heb het dan over een toename van circa 2 centimeter, maar het voelde erg fijn, vrouwelijk. En anders dan bij bodybuilders - waar het vooral spierweefsel is - groeide bij mij daadwerkelijk borstklierweefsel. De anti-conceptiepil bevat een redelijke dosis vrouwelijke hormonen, maar wat ik node mis is een remmer van mijn mannelijke hormonen, waarvan de productie tot op hoge leeftijd doorgaat helaas. Die remmers mag mijn huisarts echter niet voorschrijven en dat betekent een doorverwijzing naar het VUmc, zorgteam Genderdysforie, in Amsterdam. Dat is een traject dat ik eigenlijk had willen vermijden, omdat ik mezelf niet als ziek of als patiënt beschouw. Maar dat verandert heel snel zodra je een ziekenhuis binnenwandelt, want de eerste handeling die je moet verrichten is het aanvragen van een patiëntenpasje. En daarmee ben ik sinds 19 oktober 2016 officieel een 'patiënt' bij het VUmc. Ja, er zijn ergere dingen, ik weet het.
Mijn eerste afspraak die 19e oktober was met de endocrinoloog, dus ik dacht nog diezelfde dag met de hormonen het ziekenhuis te verlaten. Misvatting! Ik moest eerst een serie gesprekken voeren met een psycholoog, verbonden aan het zorgteam Genderdysforie. Niet alleen was ik nu dus 'gedegradeerd' tot een patiënt met een nummer, maar erger, er werd ook nog getwijfeld aan mijn verstandelijke vermogens. De dienstdoende endocrinoloog, die de verbazing en/of teleurstelling van mijn gezicht af kon lezen, gaf aan dit tot protocol was, omdat niet te lichtvaardig over het slikken van hormonen moest worden gedacht. Sommige effecten zijn namelijk onomkeerbaar. Ik had mij er al neergelegd: én patiënt én een serie verplichte gesprekken met een psycholoog. Inmiddels heb ik 2 gesprekken achter de rug met een overigens hele aardige psychologe, de eerste was verkennend van aard en de tweede ging wat meer de diepte in naar aanleiding van de door mij vooraf ingediende levensgeschiedenis (gebaseerd op deze blog; dat zullen jullie begrijpen). Volgende week staat gesprek 3 op de rol, een gesprek waarvoor ik iemand mee moet nemen die heel belangrijk voor mij is of is geweest. Mijn eerste ingeving was natuurlijk mijn aanstaande ex met wie ik meer dan 35 jaar lief en leed heb gedeeld, maar daar voelde zij zich niet zo senang bij, wat ik mij overigens goed kan voorstellen. Een goede tweede is mijn bijna 19 jarige dochter, die zowel mijn transitie, alsmede de verwijdering tussen mij en haar moeder, en alle emoties die daarmee samenhangen, van dichtbij heeft meegemaakt. Dochterlief was direct bereid om mij te vergezellen naar de psycholoog. Dat vind ik zo lief en volwassen van haar! Het blijft ook voor dochterlief een moeilijk onderwerp. Ik weet dat we het niet woensdag 11 januari a.s. niet droog gaan houden. Ik ben een gevoelsmens en ook mijn dochter is een gevoelig persoon, die snel tot tranen is geroerd. Dat is natuurlijk helemaal niet erg, integendeel! Prima om de emoties over dit lastige onderwerp de vrije loop te laten. En gelukkig is er waterproof make-up en heeft mijn psycholoog tissues op haar bureau staan, want ook de beide vorige keren heb ik het niet droog gehouden. Tja, die hormoon hè...
Liefs, Remke xxx
Labels: hormonen, psycholoog, VUmc
Subscribe to:
Reacties posten (Atom)
3 reacties:
Wat fijn dat je dochter meegaat. Merk je innerlijk, afgezien van het huilen ha ha, iets van de hormonen?
Oh ja, en succes woensdag natuurlijk!
Jazeker, mijn gezichtsbeharing is inderdaad afgenomen en er heeft zich borstklierweefsel gevormd. Maar die andere hormonen (die ik nog niet heb) remmen ook de mannelijke hormonen en daar is het mij ook om te doen. Mijn lichaam zal dan verder vervrouwelijken (andere vetverdeling bijv.).
Een reactie posten