Aanbevolen: zo mooi en ontroerend geschreven!

Een halve dochter...

vrijdag 10 juli 2015

Op reis...

De vakantieperiode is weer aangebroken en veel mensen trekken erop uit. De meeste mensen die ik ken, houden van het maken van (verre) reizen en van (al dan niet luxe) vakanties als een onmisbare onderbreking van de dagelijkse sleur. Lekker naar zon, zee en strand, heerlijk relaxen in een hangmat onder een zachtjes wuivende palmboom, genietend van de welverdiende vakantie. Het leuke van het maken van een (verre) reis of het met vakantie zijn - ook in eigen land - is wat mij betreft het weer thuiskomen: home sweet home. Hoe geweldig die verre reis of die vakantie ook is, er komt een moment dat je terugverlangt naar je eigen huis, je eigen bed, je eigen douche en wc en de dierbaren die je achter hebt gelaten.
Ik ben vele jaren geleden als klein jongetje van 5 jaar op reis gegaan, een reis op zoek naar... ja naar antwoorden eigenlijk. Ik wist namelijk al op heel jonge leeftijd dat met mij iets aan de hand was; er klopte iets niet. Ik vond 'meisjesdingen' eigenlijk veel leuker dan typische 'jongensdingen' en ook meisjeskleren hadden een veel grotere aantrekkingskracht op mij dan die saaie jongenskleren. En in mijn dromen was ik ook heel vaak een meisje. Tegelijkertijd was ik mij er zeer van bewust dat wat ik voelde en wilde, sterk zou worden afgekeurd door mijn omgeving. De gevoelens bleven echter en ik voelde mij bij tijd en wijle verloren, eenzaam, in de war, verdrietig en gedwongen een leven te leiden, waarvan ik het gevoel had dat het niet mijn leven was. Op een gegeven moment was ik zo ongelukkig dat ik met de gedachte speelde om 'eruit' te stappen om zo de gemoedsrust te vinden die ik zo ontbeerde. Gelukkig is het zover niet gekomen. Ik ging op zoek naar antwoorden. Ik had zoveel vragen en zo weinig antwoorden, antwoorden op de vragen die maar door mijn hoofd bleven spoken. Vragen die ik aan niemand durfde te stellen, niet aan mijn ouders, niet aan vriendjes of vriendinnetjes, niet aan leerkrachten op school. En ofschoon die jarenlange zoektocht uiteindelijk wel een aantal antwoorden heeft opgeleverd, hebben die antwoorden mij niet de rust gebracht, waarop ik had gehoopt. Sommige antwoorden riepen op hun beurt weer nieuwe vragen op, met als gevolg dat ik na al die jaren nog steeds op reis ben. Daar komt bij dat ik af en toe helemaal niet zat te wachten op het antwoord op sommige vragen, omdat die antwoorden mij vervulden met angst voor de toekomst; van sommige antwoorden kan of wil ik de consequenties niet overzien. En zo gaat mijn queeste door, terwijl ik het reizen eigenlijk beu ben geworden. Ik ben te moe om verder te zoeken naar antwoorden en die antwoorden te duiden! Ik wil niet langer op reis en zoeken naar antwoorden; ik wil gewoon naar huis, rust, lekker slapen in mijn eigen bed, omringd door de mensen van wie ik houd! Ik wil naar huis...

Traveling

The holiday season has begun and many people have their holiday planned . Most people I know, love to make (distant) trips and have (sometimes luxury) holidays as an essential break from their daily grind. Enjoying the sun, the sea and the beach, relaxing in a hammock under a palm tree swaying gently, enjoying the well-deserved holiday. The fun of making a (distant) journey or being on a holiday for me is to come home again: home sweet home. How wonderful that distant trip or vacation may be, there comes a time when you long for your own home, your own bed, your own shower and your own toilet and to be with the loved ones you have left behind. Many years ago as a little boy of five I started a journey, a journey in search for... yes for answers actually. Because I knew at a very young age that there was something 'wrong' with me. I liked "girly things" much more that typical boys stuff and girls' clothes had a much greater attraction on me than the boring clothes boys are wearing. And in my dreams I often imagined being a girl. At the same time I was very aware that what I felt and longed for, would be strongly rejected by my environment. The feelings, however, remained and at times I felt lost, lonely, confused, sad and forced to live a life I felt was not my life. At one point I was so unhappy that I thought of stepping out in order to find the peace that I wanted so badly. Thankfully it didn't go that far. I decided to start looking for answers. I had so many questions and just so few answers, answers to the questions that kept tormenting my mind. Questions I didn't had the guts to ask anybody, not my parents, not boyfriends or girlfriends, not school teachers. And although this long journey eventually produced a number of answers, those answers didn't brought peace to my mind, which I had hoped for. Some responses even led to new questions, with the result that after all these years I'm still traveling. Occasionally I wasn't happy at all with the answer to some questions, because those answers filled me with fear for the future. Of some answers I just couldn't of wasn't willing to see the consequences. And so my quest goes on whilst actually I am really done traveling. I'm too tired to look for answers and to grasp the meaning behind those answers! I am simply no longer willing to travel any longer in search for answers. I just want to go home, to rest, to have a good sleep in my own bed, surrounded by the people I love! I just want to go home... 

6 reacties:

Sonja zei

Mooi geschreven. Ik herken veel uit dit stuk. Rust vinden, thuiskomen in je eigen ik.
Stef Bos... 'Ik ben altijd onderweg, tussen de liefde en de leegte'...

Mandybosnails zei

Poe zeg...niet makkelijk zo te horen. Hoop dat je je huis en je rust vind. Xx

Marion zei

Ik gun het je zo om thuis te komen. XX

remke0808 zei

Mooie tekst van Stef Bos...!!!

remke0808 zei

Dank je Mandy. Ieder huisje zijn kruisje...! We hebben allemaal zo onze uitdagingen. Naast de downs zijn er gelukkig ook de nodige ups 😃

remke0808 zei

Dank je Marion, Ik weet zeker dat ik thuis ga komen, sooner or later!