Aanbevolen: zo mooi en ontroerend geschreven!

Een halve dochter...

vrijdag 27 november 2015

Met pijn in mijn hart...

Mijn laatste blogpost dateert van 23 oktober jl. In de vier weken volgend op die 23 oktober is er het nodige gebeurd in mijn leven. Ik heb dat eerst (deels) moeten verwerken, voordat ik de juiste woorden heb kunnen vinden om mijn gevoelens te verwoorden.
Ik heb jullie de afgelopen jaren een inkijkje gegeven in mijn leven, in mijn leven als transgender die druk doende is om zichzelf te ontdekken én uit de kast te komen. Daarbij zal het jullie duidelijk zijn geworden dat het leven van een transgender niet over rozen gaat en dan heb ik zeker niet alleen over mezelf, maar vooral ook over de dierbaren om mij heen die immers ook geconfronteerd worden met de keuzes die ik maak. Daarbij denk ik in eerste instantie over mijn vrouw en kinderen, maar natuurlijk moet ik ook denken aan mijn inmiddels 84 jarige vader, die ik vorig heb verteld dat zijn zoon ook een dochter is. De laatste 6 maanden is mijn coming out - overigens door mijn eigen toedoen - in een stroomversnelling terechtgekomen en ben ik mij in het openbaar steeds meer gaan uiten als transgender, of beter, als een mens met een sterke vrouwelijke binnenkant, die in toenemende mate de buitenkant heeft doen aansluiten bij die binnenkant. Dit is niet zonder gevolgen gebleven voor de mensen in mijn directe omgeving, die direct en indirect geconfronteerd worden met de door mij gemaakte keuzes. En ik begrijp heel goed dat dit voor hen erg lastig is (geweest) en al helemaal voor mijn vrouw. Uiteindelijk heeft mijn vrouw aangegeven zich niet te kunnen verenigen met mijn transformatie. En ik? Ja, ik wil niet meer terug de kast in, dat kan niet meer. Deze patstelling heeft er toe geleid dat mijn vrouw en ik zondag 1 november jl. het moeilijke en emotionele besluit hebben genomen om uit elkaar te gaan en dat na 35 jaar lief en leed te hebben gedeeld. We houden zeker nog van elkaar, maar liefde alleen is niet in staat deze kloof te dichten. We zijn tot de slotsom gekomen dat we elkaar op deze manier niet gelukkig gaan maken. Opvallend is dat nu dit besluit is genomen, de sfeer in huis is verbeterd: we laten elkaar vrij, waardoor ik mezelf kan zijn zonder op eieren te hoeven lopen. Cruijff zou zeggen: "Elk nadeel heb z'n voordeel." Maar al met al blijft het natuurlijk heel verdrietig dat ik door mezelf te vinden, mijn grote jeugdliefde ben verloren.

Liefs, Remke xxx

With a heavy heart...

My last blog post dates of October 23 this year. In the four weeks following that October 23 a lot has happened in my life. I first had to (partially) process all of that, before I was able to find the right words to express my feelings.
Over the last few years I have given you an insight into my life, into my life as a transgender that is working hard to discover himself and to come out of the closet. I trust that it became clear to you that my life as a transgender is not a bed of roses and then I am certainly not talking about myself, but especially about the loved ones around me who are in fact confronted with the choices I make. I am thinking primarily of my wife and children, but of course I also think of my 84 year old father, whom I told last year that his son is also a daughter. The last six months my coming out - by my own doing - rightly gained momentum and in public I am increasingly expressing myself as a transgender, or better, as a human being with a strong female inside, who is increasingly trying to fit the outside with the inside. This did have consequences for the people around me, who are confronted directly and indirectly with the choices made by me. And I understand very well that this is (was) very difficult for them and especially for my wife. Eventually my wife indicated she was unable to cope with my transformation. And I couldn't and wouldn't go back into the closet, I just can't. This stalemate meant that my wife and I, on Sunday November 1st this year, took the most difficult and emotional decision ever to split up and that after having shared joys and sorrows for the last 35 years. We still love each other, but love alone is not able to close this gap. We have come to the conclusion that we're not going to make each other happy this way. It is remarkable that now this decision is taken, the atmosphere at home has improved: we give each more space, enabling me to be myself without having to think about what my wife would think of it. Cruyff would say: "Every disadvantage has its advantage." But at the end it is really sad that finding myself means losing my childhood love.

Love, Remke xxx

14 reacties:

Yvette Hoitink zei

Ach Remco, wat verdrietig voor jullie. Heel veel sterkte, ook voor je gezin.

Cindy zei

Heel verdrietig om zo'n besluit te moeten nemen, maar ook heel moedig, van jullie allebei.
Wel heel fijn dat steeds meer jezelf kunt zijn, ik vind het leuk om je ontwikkeling te volgen.
Sterkte de komende tijd!

remke0808 zei

Dank je wel Yvette...! We zijn beiden sterrenbeeld 'leeuw' en daarmee erg trouw. Dan valt zo'n besluit extra zwaar!

remke0808 zei

Dank je wel Cindy. Het is heel dubbel: ik krijg meer ruimte om mezelf te zijn, maar de prijs die we als gezin daarvoor moeten betalen is wel erg hoog... 😩

Unknown zei

Met tranen in de ogen zit ik dit te lezen. Begrijp beide partijen, maar jammer dat 35 jaar liefde dit niet kan overwinnen voor je. En zoek je een plaatsje met de feestdagen aan tafel, steeds welkom in je feestrokje xxx (laatste misschien niet gepast, maar is mijn manier om na het lezen dit allemaam te plaaten = sorry. Maar echt steeds welkom en ik ben trots met een vriendin als jij)

linda zei

Ah lieve remco (en linda) wat een emotionele achtbaan voor jullie beiden. Ook voor de kinderen natuurlijk. Wat lijkt het mij een moeilijk besluit om te nemen, loslaten wat het was, hoe vertrouwd ook. ..heel veel sterkte voor jullie.

remke0808 zei

Wat een lieve reactie Tamara! Daar krijg ik weer tranen in mijn ogen van... En dat van dat feestrokje is gepast hoor; niks mis mee. Uiteindelijk gaat het leven door en ik wil daar onderdeel van zijn! Gelukkig houden mijn vrouw en ik nog van elkaar en dat betekent dat we Kerst gewoon nog als gezinnetje vieren. Maar je aanbod is onbetaalbaar!!! 💜

remke0808 zei

Dank je Linda... 💜

Tiffany zei

Poeh... Heftig... Sterkte voor jullie allemaal

remke0808 zei

Dank je wel Tiffany! Houden van is ook loslaten en dat is wat we nu doen. En omdat we nog van elkaar houden, verwacht ik een harmonieus uit elkaar gaan... We worden gewoon 'beste vriendinnen' 😃

Mieke zei

Pfff, wat heftig en verdrietig Remke.. Heel veel sterkte en liefs.

remke0808 zei

Dank je wel Mieke! Heftig, verdrietig, maar ook - terugkijkend - onvermijdelijk. Ik heb de hoop dat we er beiden sterker en gelukkiger uit gaan komen.

Unknown zei

Jeetje, wat naar. Sterkte!

remke0808 zei

Onvermijdelijk...! Maar we gaan als vrienden/vriendinnen uit elkaar, althans dat is wel ons gezamenlijk uitgangspunt! Al weet ik echt niet waar we nog tegenaan gaan lopen...