Hokjes? Wat nou hokjes...!?

Nu ik sinds 6 juni 2016 officieel als vrouw door het leven ga, krijg ik regelmatig de vraag hoe het met mij gaat nu die juridische drempel is genomen. En ik moet eerlijk bekennen dat een gevoel van enorme blijdschap zich meester van mij maakte toen ik die bewuste maandag 6 juni 2016 de aangepaste geboorteakte in handen kreeg met daarop de vermelding van mijn nieuwe voornamen en van mijn aangepaste geslacht. Het was fijn om eindelijk na al die jaren ploeteren de erkenning te krijgen in de vorm van een officieel stuk, waarin ik de bevestiging vond dat ik inderdaad ben wie ik altijd al dacht te zijn. En ja, ik voel mij op dat moment erg gelukkig. Maar het is natuurlijk niet zo dat mijn geluksgevoel uitsluitend gebaseerd is op dit juridische document, al helpt het wel een klein beetje ;-) Ik heb al eerder geschreven en tegen vrienden en bekenden verteld dat ik mij als mens nog nooit zo gelukkig heb gevoeld, ondanks het naderende afscheid van mijn jeugdliefde. Terugkijkend heb ik jarenlang het leven van een ander geleid, waarbij ik sporadisch én in het geniep de ruimte nam om delen van mijn ware ik te laten zien. Dat dubbelleven ging enorm aan mij knagen, sterker, ik ging er kapot aan. Geleidelijk aan nam ik steeds meer afscheid van het leven van deze Remco en liet ik steeds meer van mijn ware ik zien. Dat ging met horten en stoten en dat maakte mijn leven buitengewoon complex en frustrerend. Ik durfde mijn ware ik niet zo maar van de ene op de andere dag aan iedereen te tonen. Gedurende jaren waarin ik voorzichtig mijn transitie in beweging had gezet, heb ik bepaalde situaties en mij bekende mensen ontlopen, vooral familie en vrienden die nog niet op de hoogte waren van mijn transitie. En met name dat is een enorme verandering ten opzichte van mijn huidige situatie, waarbij ik niets en niemand meer uit de weg ga. Ik ben trots op wie ik ben en draag dat uit. En als anderen daar problemen mee hebben, so be it. Ik heb even moeten zoeken naar het juiste woord om mijn gevoel goed onder woorden te brengen en het woord 'bevrijd' beschrijft dit gevoel het beste. Ja, ik voel mij bevrijd, vooral van mijn eigen angsten, terughoudendheid en gêne. Ik ben vrij...

Liefs, Remke xxx