Aanbevolen: zo mooi en ontroerend geschreven!

Een halve dochter...

vrijdag 16 oktober 2015

In het zonnetje zetten...

Mijn blog heeft als ondertitel weliswaar "Belevenissen van een transgender", maar na al die blogposts de afgelopen maanden, waarin vooral ikzelf centraal heb gestaan, wil ik het deze keer nu eens niet over mezelf hebben, maar over jullie. Ik heb de afgelopen maanden namelijk ontzettend veel steun gehad aan jullie. Ik durf zonder meer te stellen dat ik niet zo ver was gekomen als ik deze reis in mijn eentje had moeten afleggen. Ik ben deze reis jaren geleden begonnen en gedurende de reis, die overigens nog niet ten einde is, heb ik altijd een schare supporters langs de lijn gehad die mij door dik en dun hebben gesteund. Ik zou dolgraag al die mensen met naam en toenaam noemen, maar dan zou deze blogpost een ellenlange opsomming worden van namen en dat zou een beetje saai worden en als ik ergens niet van houd... En dan loop ik ook nog eens het risico dat ik sommige mensen zou vergeten; dat zou ik mezelf niet vergeven. Een aantal van jullie heb ik inmiddels in real live ontmoet, anderen ken ik alleen in de virtuele wereld. Hoe dan ook, al die mensen die mij onvoorwaardelijk hebben gesteund en die mij met raad en daad hebben bijgestaan, al die mensen wil ik langs deze weg bedanken voor het steentje dat zij hebben bijgedragen aan mijn ontwikkeling en aan mijn feitelijke coming out.

Zoals gezegd, het is helaas ondoenlijk om iedereen te noemen, ofschoon ik dat het liefst had gedaan. Desondanks wil ik een beperkt aantal mensen met naam en toenaam noemen, omdat die een heel speciale rol hebben gespeeld tot dusverre. Dat wil echter geenszins zeggen dat de bijdragen van de anderen, die ik hier niet noem, niet belangrijk zijn geweest. Integendeel, alle reacties en steunbetuigingen heb ik met liefde omarmd en hebben mij gesterkt in de af te leggen weg.
Ik zei 'naam en toenaam', maar uit privacy overwegingen noem ik alleen de voornaam van betrokkenen. Ik weet bijna zeker dat de betreffende personen zich wel in mijn beschrijving zal herkennen. En anders, wie de schoen past, trekke hem aan.
Om te beginnen wil ik Mariëlle noemen, die als katalysator heeft gewerkt. Mariëlle vroeg mij jaren geleden om mijn liefde voor nagellak uit de doeken te doen op haar nagellak blog. Door dat initiatief kwam mijn coming out in een stroomversnelling. Ik schreef de eerste blogs bij Mariëlle onder het pseudoniem Nagellakman, maar na een jaartje ben ik onder mijn eigen naam de columns gaan schrijven. En dat doe ik nog steeds met heel veel plezier. Ook Sonja mag niet onvermeld blijven. Ik beschouw Sonja als mijn soulmate, een geestverwante, een schat van een mens met een groot hart, die zelf ook de nodige bagage met zich meezeult, maar toch altijd weer voor anderen klaarstaat. Zowel Mariëlle als Sonja heb ik inmiddels in real live ontmoet.
Ook Myrna mag niet ontbreken. En ofschoon ik Myrna helaas nog nooit in real live heb ontmoet, hebben we vele persoonlijke gesprekken gevoerd via Whatsapp en via e-mail, hield zij mij regelmatig een spiegel voor en stimuleerde Myrna mij om vooral mijn eigen weg te vinden en te volgen. O ja, Myrna is ook mijn persoonlijke kledingcoach, die ik vanuit de paskamer bestook met foto's van kledingstukken. En niet te vergeten, een paar weken geleden praatte Myrna mij moed in om in mijn nieuwe lange rok de 'boze' buitenwereld te trotseren, en met succes ;)
Een andere belangrijke persoon is Pippi, een Indische dame van stand die ik leerde kennen via Twitter en via haar prachtig geschreven stukjes op haar blog. Pippi ontmoette ik tijdens mijn allereerste meet&greet met nagellak liefhebbers. We hadden afgesproken op Leiden Centraal en de klik was er direct (beiden Indo's ;) ). We hebben daarna elkaar regelmatig ontmoet en ik ben zelfs een keer bij haar thuis geweest om haar indrukwekkende verzameling nagellak (toentertijd tegen de 2000 (!) lakjes) met eigen ogen te aanschouwen.
En ja, zoals gezegd, verder zijn er vele tientallen personen die mij accepteren zoals ik ben en die mij regelmatig een hart onder de riem hebben gestoken (en nog steeds steken). En daarvoor wil ik iedereen hartelijk bedanken: jullie bijdrage aan mijn leven is van onschatbare waarde en niet in geld uit te drukken. Jullie allen wil ik langs deze blogpost in de bloemetjes zetten.... (wel paarse bloemen vanzelfsprekend; jullie kennen me inmiddels)

bloemenbezorgen.nl

In the spotlight...

My blog is subtitled "Adventures of a transgender," but after all the blog posts in the recent months, which all had the focus mainly on me, this time I don't want to talk about myself, but about you guys. In the past few months I have had a lot of support by you all. I dare say that I had not come this far if I had to to it on myown. I started this journey years ago and during that journey, which still isn't finished, I have always had a crowd of supporters along the way who have been very supportive of me. I would love to mention all these people by name, but this blog post would become a very long list of names and that would be a bit boring as well. And then there would be the risk that I would forget some people; I would not forgive myself. Some of you I have already met in real live, others I only know in the virtual world. Anyway, all those people who have supported me unconditionally and that have assisted me, all those people I want to thank for their contribution to my growth and development and to my coming out.

As mentioned, it is unfortunately impossible to mention everyone, although I would prefer to have done that. Nevertheless, I want to mention a few people by name because they have played a very special role so far. However, this does not mean at all that the contributions of the others I don't mention here, have not been significant. All the reactions and expressions of support I have embraced with love and have strengthened me in the way to go.
I said, 'naming and shaming', but for privacy reasons I only mention the first name of those involved. I'm pretty sure the subjects will recognize themselves in my description. Otherwise, if the cap fits, you should wear it.
To begin, I want to mention Marielle, who has worked as a catalyst. Marielle has asked me years ago to reveal my love for nail polish on her nail polish blog. Through this initiative my coming out was rapidly accelerated. I wrote the first blogs at Marielles blog under the pseudonym Nagellakman (Nailpolish man), but after a year I started using my own name. And I still write my monthly columns with a lot of fun. Sonja should not go unmentioned. I consider Sonja as my soulmate, a like-minded, a very sweet lady with a big heart, who also has encountered a lot in her life, but who always is willing to help others. Both Marielle and Sonja I have met in real live.
Myrna also is a must. Although I unfortunately have never met Myrna in real live, we have had many personal conversations using Whatsapp and via e-mail. She regularly confronted me with myself and encouraged me to find my own path and follow it. Oh, not to forget, Myrna is also my personal clothes coach, who I send many pictures in the fitting room showing her garments. And very important, a few weeks ago Myrna encouraged me to go out in the street, wearing my new long skirt and successfully ;)
Another important person is Pippi, an Indonesian lady that I have met via Twitter and via her beautifully written posts on her personal blog. I have met Pippi in real live during my first Meet & Greet with nail polish lovers. We agreed to meet at Leiden Centraal and then there was a connection right away (both Indo's ;-) ). We still meet regularly and once I even visited her at home to see with my own eyes her impressive collection of nail polish (more than 2000 bottles (!) of nail polish) .
And yes, as said before, there are still dozens of people who accept me as I am and who frequently supported me (and still do). And all those lovely peopple I want to thank their your contribution to my life. Your contribution have been invaluable and can not be expressed in dollars or euros. I would like to put all of you all in the spotlight of this blog post and hand you these flowers .... (purple flowers of course, you know me by now)

5 reacties:

Sonja zei

Ik moest even slikken, brok in mijn keel. Lief x
Dankbaar dat ik jou heb ontmoet. Jouw transformatie gaat ook over hobbelige wegen. Die lopen gevoelsmatig parallel.

Estelle zei

Hele mooie blogpost! Ookal ken ik je niet persoonlijk, ik vind het altijd leuk om via je blog en Instagram kijkjes in jouw leven te nemen! :)

remke0808 zei

Dag Estelle, dank je wel.. Ik hoop via mijn blog, Twitter en IG meer ruchtbaarheid te geven aan transgenders die zoals ik balanceren tussen man en vrouw en waar de maatschappij geen raad mee lijkt te weten.

Unknown zei

Vragen deze mensen zich ook wel eens af hoe dit voor vrouw en kinderen Is? Nee dus!

Unknown zei

Vragen deze mensen zich ook wel eens af hoe dit voor vrouw en kinderen Is? Nee dus!