Hokjes? Wat nou hokjes...!?

Sinds mijn aanmelding als voorlichtster bij COC Leiden heb ik 6 blokuren (12 lesuren) voorlichting gegeven aan 3- en 4- havo scholieren over seksuele diversiteit en genderdiversiteit, verdeeld over twee middelbare scholen. Daarvoor had ik al op eigen houtje voorlichting gegeven op verschillende scholen, waaronder een MBO verpleegkunde.
Ik wil heel graag mijn verhaal doen aan scholieren op middelbare scholen, omdat ik nog altijd de illusie heb tijdens die lessen bij hen een zaadje te planten dat te zijner tijd zal uitgroeien tot iets moois dat acceptatie van mensen die 'anders' zijn, zal vergroten. Deels door kennis over te dragen, maar vooral door mijn eigen verhaal van 'uit de kast komen' te vertellen. Uit ervaring weet ik, en wetenschappelijk onderzoek heeft dat ook aangetoond, dat dit 'eigen verhaal' veruit het krachtigste middel is om een verandering in het denken van mensen over onder andere transgenders te bewerkstelligen en empathie bij hen los te maken voor mensen die 'anders' zijn dan zijzelf. Ik gebruik heel bewust momenten uit mijn eigen leven waarvan ik vermoed, nee waarvan ik wéét, dat zij zich daar iets bij kunnen voorstellen, zoals het moment dat ik mijn kinderen vertelde dat ik transgender was. Mijn dochter was toen 15 jaar, de leeftijd die de leerlingen in de betreffende klassen ook hebben. Zij kunnen zich voorstellen hoe moeilijk zij het zouden vinden als hun vader zo'n ontboezeming met hen zou delen. Of hoe eenzaam het voor mij moet zijn geweest als 15-jarige puber om een dergelijk geheim zo lang bij me te dragen en niet te durven delen. Met mijn coming out verhaal zie ik de impact die mijn verhaal op hen heeft: ik weet zeker dat het hen raakt en hopelijk gaan ze daar iets mee doen, nu of op de wat langere termijn.
Ik ben natuurlijk niet zo naïef dat ik denk op deze wijze de wereld te verbeteren - die tijd van idealisme ligt inmiddels ver achter me - maar ik ben al heel blij als een paar leerlingen naar huis gaan met de gedachte van "die Remke, die voorlichtster van COC Leiden, dat was toch eigenlijk best een leuk mens" (net een mens ;) ) en dat zij die herinnering vasthouden bij een volgende ontmoeting met een transgender. Ja, ik blijf toch een beetje die idealist.
And what's in it for me? Ja, ik beleef heel veel plezier aan die voorlichtingslessen, meer dan ik ooit had kunnen vermoeden. En misschien heb ik inderdaad mijn roeping gemist. Ik was immers ooit docent(e) Nederlands, maar doordat er geen werk was in het onderwijs (ja, echt waar, halverwege de jaren '80), heb ik mij laten omscholen in de informatica. Ik heb daar overigens geen seconde spijt van gehad, want ik heb echt een hele leuke baan in de IT bij het Nationaal Archief in Den Haag, met geweldige en begripvolle collega's. Het is een baan die weliswaar ook voldoening geeft, maar niet te vergelijken met de voldoening die ik put uit de contacten met scholieren op middelbare scholen, waarbij ik het gevoel heb écht het verschil te kunnen maken. Daar wil ik de komende maanden/jaren de nodige tijd en energie in investeren, in de wetenschap dat mijn klok doortikt en dat ik een expiratiedatum heb ;)

Liefs, Remke xxx